Gustav Schwalbe

Gustav Albert Schwalbe (ur. 1 sierpnia 1844 w Quedlinburgu, zm. 23 kwietnia 1916 w Strasburgu) – niemiecki anatom i antropolog, profesor anatomii i antropologii na Uniwersytecie w Lipsku, Uniwersytecie w Jenie, Uniwersytecie w Królewcu i Uniwersytecie w Strasburgu.

Życiorys

Studiował medycynę w Berlinie, Zurychu i w Bonn. W 1866 roku otrzymał tytuł doktora medycyny. W 1870 został docentem prywatnym na Uniwersytecie w Halle, w 1871 docentem prywatnym i prosektorem na Uniwersytecie we Fryburgu, w 1872 profesorem na Uniwersytecie w Lipsku, rok później na Uniwersytecie w Jenie (1873), potem w Królewcu (1881) i ostatecznie w Strasburgu.

Schwalbe zajmował się antropologią i uważał neandertalczyka za bezpośredniego przodka współczesnych ludzi. Prowadził też badania anatomiczne, upamiętniają go eponimy linii Schwalbego i jądra Schwalbego.

Wybrane prace

Ueber die Kaliberverhältnisse der Nervenfasern. Leipzig, 1882.
Ueber getheilte Scheitelbeine. Stuttgart, 1903.
Die Vorgeschichte des Menschen. Braunschweig, 1904.
Lehrbuch der Neurologie. Die Lehre von dem Nervensystem. Erlangen, 1881.
Lehrbuch der Anatomie der Sinnesorgane. Erlangen, 1887.

Bibliografia

Schwalbe, Gustav. W: Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1558–1559.
Franz Keibel. Gustav Albert Schwalbe †. Anatomischer Anzeiger 49, ss. 210–221, 1916.